ការបង្រៀនតាមផ្ទះ (ជួនកាលហៅកាត់ថា “កម្មវិធីនៅផ្ទះ/មន្ទីរពេទ្យ”) គឺជាជម្រើសកម្មវិធីអប់រំមួយដែលមានផ្តល់ជូនដល់សិស្សដែលមានពិការភាព ដែលពួកគេអាចទទួលបានការអប់រំនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានសាលារៀនសាធារណៈបាន។ ជាធម្មតា សិស្សនៅក្នុងការដាក់បញ្ចូលក្នុងកម្មវិធីនេះ មានតម្រូវការសុខភាពសំខាន់ៗ ឬមានបញ្ហាប្រឈមផ្នែកអាកប្បកិរិយាសំខាន់ៗ និងបានព្យាយាមចូលរៀនក្នុងថ្នាក់អប់រំអាកប្បកិរិយានៅតាមសាលារៀនសាធារណៈ សាលារៀនមិនមែនសាធារណៈ ឬមជ្ឈដ្ឋានសុខភាពផ្លូវចិត្ត។
កម្មវិធីបង្រៀនតាមផ្ទះណាមួយ ត្រូវតែបង្កើតឡើងទៅតាមលក្ខណៈបុគ្គល ដើម្បីធានាឲ្យមាននូវការបន្តការរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅរកគោលដៅ និងវត្ថុបំណងនានា ទោះបីជាកម្មវិធីនេះកំពុងផ្តល់ជូនទៅតាមផ្ទះរបស់សិស្សក៏ដោយ។ ច្បាប់នេះ ក៏តម្រូវឲ្យសិស្សមានការចូលរួម — មានការរីកចម្រើន — នៅក្នុងកម្មវិធីអប់រំទូទៅផងដែរ។ [20 U.S.C. Sec. 1414(d)(1)(A)(i).] រាល់នីតិវិធីដូចគ្នាទាំងអស់ ត្រូវតែទទួលបានការអនុញ្ញាតដោយក្រុមការងារកម្មវិធី IEP នៅក្នុងការអភិវឌ្ឍកម្មវិធី IEP សម្រាប់សិស្សម្នាក់ដែលត្រូវទទួលបានការបង្រៀនតាមផ្ទះ ក៏ដូចជានីតិវិធីបន្តបន្ទាប់ទៀតសម្រាប់សិស្សនៅក្នុងការអប់រំពិសេសផ្សេងទៀត។ [Letter to Boney 18 IDELR 537(OSEP 1991).]
សម្រាប់សិស្សដែលមានកម្មវិធី IEP សេវាកម្មនានា ត្រូវបានកំណត់តាមប្រភេទ រយៈពេល និងបរិមាណនៃសេវាកម្មបង្រៀន។ នេះគឺខុសគ្នាពីការបង្រៀនតាមផ្ទះ ឬតាមមន្ទីរពេទ្យ ដែលសិស្សមានពិការភាព បណ្តោះអាសន្ន (មិនមែនជាសិស្សក្នុងផ្នែក 504 ឬការអប់រំពិសេស) អាចទទួលបាន ប្រសិនបើរយៈពេលមួយម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃអាចអនុញ្ញាតផ្តល់ឲ្យ។ សូមមើលសំណួរ 1 ខាងលើ។
សម្រាប់សិស្សនៅក្នុងការអប់រំពិសេស ដែនកំណត់ឥតគ្រោងទុកនៃការបង្រៀនតាមផ្ទះរយៈពេលមួយម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ដោយគ្មានការវាយតម្លៃលក្ខណៈបុគ្គល និងការកំណត់ថាដែនកំណត់នោះនាំមកនូវអត្ថប្រយោជន៍អប់រំ ពួកវាមិនត្រូវបាន បង្កើតឡើងដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការពិសេសរបស់សិស្សឡើយ។ អត្ថប្រយោជន៍អប់រំ មានន័យថាជាការរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅរកគោលដៅ និងវត្ថុបំណងនៃកម្មវិធី IEP ជាចម្បង។ [County of San Diego v. Special Education Hearing Office, 93 F.3d 1458, 1467 (9th Cir. 1996).] ប្រសិនបើមណ្ឌលសិក្សាធិការទទូចស្នើសុំដែនកំណត់មួយម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយអ្នកមិនឯកភាព នោះឪពុកម្តាយ អាចដាក់ពាក្យបណ្តឹងអំពីការមិនអនុវត្តតាមច្បាប់ ឬដាក់ពាក្យបណ្តឹងសម្រាប់កិច្ចដំណើរការត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់។ មើលជំពូក 6 ព័ត៌មានស្តីពីនីតិវិធីនៃកិច្ចដំណើរការត្រឹមត្រូវ / ការអនុវត្តតាមច្បាប់។