ច្បាប់រដ្ឋឬសហព័ន្ធ គ្មានច្បាប់ណាមួយកំណត់និយមន័យនៃពាក្យ “ផលប៉ះពាល់មិនល្អទៅលើសកម្មភាពអប់រំ” នោះទេ។ ដូច្នេះ ការពិនិត្យមើលសំណុំរឿងតុលាការដែលបកស្រាយលើឃ្លាប្រយោគនេះ គឺមានភាពចាំបាច់ក្នុងការយល់ដឹងថាតើឃ្លានេះត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងដូចម្តេច។ តុលាការបានបកស្រាយឃ្លាប្រយោគនេះ ដែលមានន័យថាការអប់រំនឹងទទួលរងនូវផលប៉ះពាល់មិនល្អ ប្រសិនបើគ្មានសេវាកម្មជាក់លាក់ណាមួយទេ ស្ថានភាពរបស់កុមារអាចរារាំងគាត់ពីការអនុវត្តកិច្ចការសិក្សា និងកិច្ចការក្រៅការសិក្សា និង/ឬពីការទទួលបានការអប់រំជាមួយមិត្តរួមថ្នាក់ដែលមិនមានពិការភាព។ [Yankton School District v. Schramm, 93 F.3d 1369 (8th Cir. 1996).]
ឧទាហរណ៍ សម្រាប់កុមារដែលមានពិការភាពផ្នែកគ្រោងឆ្អឹង តុលាការនៅក្នុងរឿងក្តីរបស់ Schramm បានកំណត់សេវាកម្មជាច្រើន (ជំនួយក្នុងផ្លាស់ពីថ្នាក់មួយទៅថ្នាក់មួយ ការឡើងចុះពីលើរថយន្តក្រុង ការឡើងចុះជណ្តើរ ការកាន់ចានអាហារថ្ងៃត្រង់ ការបង្កើតក្រុមតន្រ្តីសាក់សូហ្វូនរបស់កុមារ សៀវភៅជាច្រើនឈុតបន្ថែមទៀតសម្រាប់នៅផ្ទះនិងនៅសាលាដោយមិនចាំបាច់យកសៀវភៅទាំងនោះចុះឡើងនោះទេ កិច្ចការសរសេរខ្លីៗ ការបង្រៀនក្នុងការវាយអក្សរដោយដៃម្ខាង រូបថតការកត់ត្រារបស់គ្រូបង្រៀន និងកុំព្យូទ័រនៅក្នុងថ្នាក់រៀនជាក់លាក់មួយចំនួន) ថាបើសិនជាមិនមានការផ្តល់ឲ្យទេ សេវាកម្មទាំងនោះអាចនាំឲ្យស្ថានភាពផ្នែកគ្រោងឆ្អឹងមានផលប៉ះពាល់មិនល្អដល់សកម្មភាពអប់រំ។ តុលាការបានរកឃើញថានេះគឺជាការពិត ព្រោះបើគ្មានសេវាកម្មទាំងនេះទេ សិស្សអាចមានការពិបាកក្នុងការកាត់ត្រា ការបំពេញកិច្ចដាក់ឲ្យធ្វើ ការទៅដល់ថ្នាក់រៀនទាន់ពេលវេលា និងការចូលទៅដល់ថ្នាក់រៀនជាមួយនឹងសៀវភៅរបស់គាត់។ តុលាការដដែលនោះ បានរកឃើញថាដោយសារតែសិស្សមានបំណងចង់ចូលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ ដូច្នេះអវត្តមាននៃសេវាកម្មទាំងនេះ ក៏ដូចជាសេវាផ្ទេរការអប់រំពិសេស (ការអប់រំបើកបរ ស្វ័យតស៊ូមតិ និងបំណិតជីវិតឯករាជ្យ) អាចនឹងធ្វើឲ្យភាពចុះខ្សោយផ្នែកគ្រោងឆ្អឹងរបស់គាត់មានផលប៉ះពាល់មិនល្អដល់វត្ថុបំណងនៃការអប់រំក្រោយវិទ្យាល័យ។
នៅក្នុងរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា ការិយាល័យសវនាការរដ្ឋបាល បានចាត់ទុកកម្រិតនិទ្ទេសខ្សោយថាជាសូចនាករដ៏ចម្បងនៃផលប៉ះពាល់មិនល្អទៅលើសកម្មភាពអប់រំ។ [Lodi Unified Sch. Dist., SN 371-00; Capistrano Unified Sch. Dist., SN 686-99, 33 IDELR 51; Ventura Unified Sch. Dist., SN 1943-99A; Murrieta Valley Unified Sch. Dist., SN 180-95, 23 IDELR 997.] ការិយាល័យសវានាការ ក៏បានរកឃើញផងដែរថាស្ថានភាពមួយ មានផលប៉ះពាល់មិនល្អដល់សកម្មភាពអប់រំ ប្រសិនបើវានាំមកនូវការចូលរៀនមិនបានសមស្របនៅសាលារៀន។ [Sequoia Union High School District, SN 1092-95.] កម្រិតនិទ្ទេសខ្សោយ និងភាពយឺតយ៉ាវក្នុងការសិក្សា ក៏ជាឧទាហរណ៍ផងដែរនៃផលប៉ះពាល់មិនល្អទៅលើសកម្មភាពអប់រំ។ [Enterprise Elem. Sch. Dist., SN 1055-89.] ម្យ៉ាងទៀត ស្ថានភាពរបស់សិស្ស ដែលបណ្តាលឲ្យកម្រិតនិទ្ទេស និងកិរិយាមាយាទធ្លាក់ចុះនៅសាលារៀន បាននាំមកនូវផលប៉ះពាល់មិនល្អទៅលើសកម្មភាពអប់រំ។ [Sierra Sands Unified Sch. Dist., SN 1367-97, 30 IDELR 306.]
សាលារៀនភាគច្រើនតែងវាយតម្លៃយ៉ាងតឹងរឹងបំផុតថាតើស្ថានភាពរបស់កុមារមានផលប៉ះពាល់មិនល្អទៅលើសកម្មភាពអប់រំដែរឬអត់នោះ ដោយផ្អែកលើកម្រិតនិទ្ទេស ឬពិន្ទុនៅលើតេស្តស្តង់ដារបស់កុមារ។ បើទោះបីជាកម្រិតនិទ្ទេស និងពិន្ទុតេស្តស្តង់ដា អាចជាកម្រិតវាស់ស្ទង់មួយនៃសកម្មភាពអប់រំក៏ដោយ ប៉ុន្តែច្បាប់នឹងតុលាការ ត្រូវពិនិត្យមើលឲ្យបានទូលំទូលាយ។ នៅពេលធ្វើការកំណត់ថាតើសកម្មភាពអប់រំរបស់កុមាររងផលប៉ះពាល់មិនល្អដោយស្ថានភាពផ្លូវចិត្តរបស់កុមារដែរឬអត់នោះ តុលាការឧទ្ធរណ៍របស់សហព័ន្ធដែលគ្រប់គ្រងរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា តម្រូវផងដែរឲ្យផ្តល់ជូនការពិចារណាទៅលើតម្រូវការរបស់សិស្សសម្រាប់ការលូតលាស់ផ្នែកអាកប្បកិរិយា និងផ្លូវចិត្ត។ [County of San Diego v. California Special Education Hearing Office, et al., 93 F.3d 1458, 1467 (9th Cir. 1996).] ទោះបីជាសិស្សមួយចំនួនធ្វើតេស្តបានល្អ នៅពេលពួកគេធ្វើតេស្តស្តង់ដាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុន្តែច្បាប់មិនតម្រូវឲ្យមានពិន្ទុតេស្តស្តង់ដាខ្សោយដើម្បីរកឲ្យឃើញនូវផលប៉ះពាល់មិនល្អនៅលើសកម្មភាពអប់រំនោះទេ។ តុលាការបានបញ្ជាក់ថាតម្រូវការអប់រំរបស់កុមារ រួមមានតម្រូវការផ្នែកសិក្សា សង្គម សុខភាព ផ្លូវចិត្ត ទំនាក់ទំនង រាងកាយ និងវិជ្ជាជីវៈ។ [Seattle School Dist. No. 1 v. B.S., 82 F.3d 1493, 1500 (9th Cir. 1996).]
ច្បាប់អប់រំពិសេសសហព័ន្ធ ក៏បែងចែកភាពខុសគ្នារវាងសកម្មភាព “អប់រំ” និងសកម្មភាព “សិក្សា” ផងដែរ និងបញ្ជាក់ថាសកម្មភាព “អប់រំ” គឺជាទស្សនវិស័យមួយដ៏ទូលំទូលាយ។ ឧទាហរណ៍ កុមារត្រូវតែទទួលបានការវាយតម្លៃដោយសាលារៀននៅគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃពិការភាពដែលមានការសង្ស័យ។ [20 U.S.C. Sec. 1414(b)(3)(B).] ផ្នែកទាំងនោះ ត្រូវបានកំណត់និយមន័យដោយបទប្បញ្ញត្តិរបស់សហព័ន្ធដើម្បីរួមបញ្ចូលនូវផ្នែក៖ សុខភាព គំហើញ ការស្តាប់ ស្ថានភាពសង្គមនិងផ្លូវចិត្ត សតិបញ្ញាទូទៅ សកម្មភាពសិក្សា ស្ថានភាពទំនាក់ទំនង និងសមត្ថភាពចលករ។ [34 C.F.R. Sec. 300.304(c)(4).] សកម្មភាពសិក្សា គឺជាផ្នែកតែមួយគត់ដែលកុមារត្រូវតែទទួលបានការវាយតម្លៃ។ រដ្ឋសភា និងរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា គួរណាស់តែធ្លាប់បានប្រើប្រាស់ បច្ចេកសព្ទ “សកម្មភាពសិក្សា” ដែលមានន័យតូចចង្អៀត នៅពេលកំណត់ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរនូវនិយមន័យអំពីស្ថានភាពនានាដែលឲ្យផ្តល់ឲ្យកុមារម្នាក់នូវលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ក្រោមប្រភេទចំណាត់ថ្នាក់នៃការទទួលបានសិទ្ធិដូចជាផ្នែកវិបត្តិផ្លូវចិត្ត ភាពចុះខ្សោយផ្នែកសុខភាពផ្សេងៗ (OHI) ភាពចុះខ្សោយផ្នែកគ្រោងឆ្អឹង ពិការភាពផ្នែកបញ្ញា ភាពចុះខ្សោយផ្នែកពាក្យសម្តីឬភាសា ភាពចុះខ្សោយផ្នែកគំហើញ ភាពចុះខ្សោយការស្តាប់ និងពិការគ-ថ្លង់។
ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានប្រើប្រាស់ទេ។ រដ្ឋសភា និងរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា បានប្រើប្រាស់បច្ចេកសព្ទ “សកម្មភាពអប់រំ” យ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងនិយមន័យនៃសិទ្ធិទទួលបានទាំងនេះ។ បន្ថែមពីលើកម្រិតនិទ្ទេស និងពិន្ទុតេស្តស្តង់ដា សាលារៀនក៏ត្រូវតែពិចារណាផងដែរថាតើស្ថានភាពផ្លូវចិត្ត សុខភាព ឬស្ថានភាពផ្សេងទៀតរបស់កុមារ មានផលប៉ះពាល់មិនល្អដូចម្តេចខ្លះទៅលើសកម្មភាពក្រៅការសិក្សារបស់គាត់នៅក្នុងផ្នែកសង្គម អាកប្បកិរិយា និងផ្នែកផ្សេងទៀត។