មណ្ឌលសិក្សាធិការដែលប្រើប្រាស់គំរូវាយតម្លៃ RTI និងកិច្ចដំណើរការវាយតម្លៃលើភាពលម្អៀងធ្ងន់ធ្ងរ អាចដឹងថាសិស្សម្នាក់មានពិការភាពផ្នែកសិក្សាជាក់លាក់បាន ប្រសិនបើមណ្ឌលរកឃើញថាសិស្សម្នាក់មិនទទួលបានលទ្ធផលសមស្របសម្រាប់វ័យរបស់គាត់ ឬនៅក្នុងការបំពេញតាមស្តង់ដាកម្រិតនិទ្ទេសដែលរដ្ឋបានអនុម័តនៅក្នុងផ្នែកនានាយ៉ាងតិចបំផុតចំនួនមួយ បើទោះបីជាសិស្សនោះបានឆ្លងកាត់ការសិក្សា និងការបង្រៀនដែលសមស្របសម្រាប់អាយុ ឬកម្រិតនិទ្ទេសដែលរដ្ឋបានអនុម័តក៏ដោយ ផ្នែកទាំងនោះរួមមាន៖ ការសម្តែងចេញជាពាក្យសម្តី ការយល់ដឹងតាមការស្តាប់ ការសម្តែងចេញតាមការសរសេរ បំណិនអំណានមូលដ្ឋាន បំណិនភាពស្ទាត់ជំនាញក្នុងការអាន ការយល់ដឹងតាមការអាន ការគណនាបែបគណិតវិទ្យា ឬការដោះស្រាយចំណោទគណិតវិទ្យា។
ក្រុមការងារកម្មវិធី IEP ត្រូវតែរកឲ្យឃើញថា៖
- សិស្សមិនមានការរីកចម្រើនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញតាមកម្រិតអាយុ ឬស្តង់ដាកម្រិតនិទ្ទេសដែលរដ្ឋបានអនុម័តនៅក្នុងផ្នែកសិក្សាយ៉ាងតិចចំនួនមួយដែលមានចែងខាងលើ ផ្អែកទៅលើរបៀបដែលសិស្សធ្វើការឆ្លើយតបទៅនឹងអន្តរាគមន៍តាមការស្រាវជ្រាវបែបវិទ្យាសាស្ត្រ (RTI) ឬ
- សិស្សបង្ហាញនូវទំរង់នៃចំណុចខ្លាំង និងចំណុចខ្សោយនៅក្នុងសកម្មភាពសិក្សា លទ្ធផលសិក្សា ឬទាំងសកម្មភាពនិងលទ្ធផលសិក្សា ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងអាយុរបស់គាត់ ស្តង់ដាកម្រិតនិទ្ទេសដែលរដ្ឋបានអនុម័តការលូតលាស់ផ្នែកបញ្ញា ដែលចំណុចទាំងអស់ត្រូវបានបុគ្គលដែលជាអ្នកធ្វើការសម្រេចចិត្តលើការទទួលបានសិទ្ធិសម្រាប់ពិការភាពផ្នែកសិក្សាជាក់លាក់ កំណត់ថាមានជាប់ពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងការសម្រេចចិត្តថាតើគាត់មានពិការភាពផ្នែកសិក្សាជាក់លាក់ដែរឬអត់ តាមរយៈការប្រើប្រាស់ការវាយតម្លៃដែលអនុលោមតាមលក្ខខណ្ឌតម្រូវរបស់ច្បាប់អប់រំពិសេសរបស់សហព័ន្ធសម្រាប់ការវាយតម្លៃទៅលើសិស្ស និង
- ការរកឃើញលទ្ធផលសិក្សាមិនសមស្រប ទោះបីមានការឆ្លងកាត់ការសិក្សានិងការបង្រៀនសមស្របក៏ដោយ និងការរកឃើញការលូតលាស់មិនសមស្របនៅក្នុងការឆ្លើយតបទៅលើអន្តរាគមន៍តាមសិក្សាស្រាវជ្រាវបែបវិទ្យាសាស្ត្រដែលបានចែងខាងលើ លទ្ធផលទាំងនេះភាគច្រើនមិនបណ្តាលមកពីពិការភាពផ្នែកចក្ខុ ការស្តាប់ ឬចលករ ពិការភាពផ្នែកបញ្ញា វិបត្តិផ្លូវចិត្ត កត្តាវប្បធម៌ គុណវិបត្តិផ្នែកបរិស្ថានឬសេដ្ឋ ឬសមត្ថភាពភាសាអង់គ្លេសមានកម្រិតនោះទេ។
ដើម្បីឲ្យប្រាកដថាលទ្ធផលសិក្សាមិនល្អដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ មិនមែនដោយសារតែកង្វះការបង្រៀនសមស្របក្នុងផ្នែកអំណានឬគណិតវិទ្យានោះទេ ដូច្នេះបុគ្គលដែលធ្វើការសម្រេចចិត្តលើការទទួលបានសិទ្ធិសម្រាប់ពិការភាពផ្នែកសិក្សាជាក់លាក់ ត្រូវតែកំណត់ថាមុនពេលកុមារត្រូវបានបញ្ចូនបន្តសម្រាប់ការវាយតម្លៃលើការអប់រំពិសេស គាត់បានទទួលការបង្រៀនសមស្របនៅក្នុងការអប់រំធម្មតាដោយបុគ្គលិកដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់។ ត្រូវតែមានការចងក្រងឯកសារស្តីពីការវាយតម្លៃម្តងហើយម្តងទៀតទៅលើលទ្ធផលសិក្សានៅក្នុងចន្លោះពេលមួយដ៏សមស្រប ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងនូវការវាយតម្លៃផ្លូវការអំពីការរីកចម្រើនរបស់សិស្សនៅអំឡុងពេលបង្រៀន និងដែលត្រូវបានផ្តល់ជូនទៅដល់ឪពុកម្តាយរបស់សិស្ស។
ជាចុងក្រោយ នៅក្នុងការកំណត់ថាតើសិស្សម្នាក់មានពិការភាពផ្នែកសិក្សាជាក់លាក់ឬអត់នោះ មណ្ឌលសិក្សាធិការត្រូវតែសង្កេតមើលសិស្សនោះនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានសិស្សារបស់គាត់ រួមទាំងមជ្ឈដ្ឋានថ្នាក់រៀនធម្មតាផងដែរ។ ប្រសិនបើកុមារនោះតូចខ្លាំងពេកនៅមិនទាន់បានចាប់ផ្តើមចូលរៀននៅឡើយ ឬនៅក្រៅសាលា កុមារនោះត្រូវទទួលបានការសង្កេតតាមដានដោយបុគ្គលមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានដែលសមស្របតាមអាយុ។
បើទោះបីជាមណ្ឌលសិក្សាធិការប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រវាយតម្លៃនៅក្នុង RTI យ៉ាងណាក៏ដោយ វានៅតែត្រូវអនុវត្តតាមលក្ខខណ្ឌតម្រូវនៃការវាយតម្លៃរបស់សហព័ន្ធនិងរដ្ឋដដែល។
[34 C.F.R. Sec. 300.309(a)(2)(i); 5 C.C.R. Sec. 3030(b)(10)(C).]