សិស្សម្នាក់មានសិទ្ធិទទួលបានក្រោមបញ្ហាវិបត្តិផ្លូវចិត្ត ប្រសិនបើគាត់បង្ហាញនូវចរិកលក្ខណៈដូចខាងក្រោមនេះយ៉ាងតិចបំផុតចំនួនមួយ ក្នុងរយៈពេលវែង និងក្នុងកម្រិតមួយដែលបានកំណត់ ដែលលក្ខណៈទាំងនេះមានផលប៉ះពាល់មិនល្អដល់សកម្មភាពអប់រំ៖
- អសមត្ថភាពក្នុងការសិក្សា ដែលមិនអាចបកស្រាយពន្យល់បានតាមរយៈកត្តាសតិបញ្ញា កត្តាឥន្ទ្រីយ៉ារម្មណ៍ ឬកត្តាសុខភាព
- អសមត្ថភាពក្នុងការកសាង ឬរក្សាទំនាក់ទំនងអន្តរបុគ្គលសមស្របជាមួយមិត្តរួមថ្នាក់ និងគ្រូបង្រៀន
- ប្រភេទអាកប្បកិរិយា ឬអារម្មណ៍មិនសមស្របស្ថិតក្រោមកាលៈទេសៈធម្មតាដែលបានបង្ហាញក្នុងស្ថានភាពផ្សេងៗគ្នា។
- អារម្មណ៍មិនសប្បាយចិត្ត ឬការធ្លាក់ទឹកចិត្តដែលអាចសង្កេតឃើញជាទូទៅ
- ទំនោរទៅរកការកើតមានរោគសញ្ញារាងកាយ ឬភាពភ័យក្លាចដែលពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន និងសាលារៀន។ [34 C.F.R. Sec. 300.8(c)(4); 5 C.C.R. Sec. 3030(b)(4).]
កូនរបស់អ្នកមិនចាំបាច់ទទួលបានការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬបំពេញតាមនិយមន័យផ្នែកសុខភាពផ្លូវចិត្តតាមបែបគ្លីនិកណាមួយពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាវិបត្តិផ្លូវចិត្តនោះទេ ដើម្បីមានសិទ្ធិទទួលបានការអប់រំពិសេសក្រោមប្រភេទចំណាត់ថ្នាក់វិបត្តិផ្លូវចិត្ត។ លក្ខណៈវិនិច្ឆ័យសិទ្ធិទទួលបានការអប់រំពិសេសរបស់រដ្ឋនិងសហព័ន្ធសម្រាប់វិបត្តិផ្លូវចិត្ត គឺជាលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យតែមួយគត់ដែលសិស្សម្នាក់ត្រូវតែបំពេញដើម្បីមានសិទ្ធិទទួលបានសេវាអប់រំពិសេស។
ពាក្យ “វិបត្តិផ្លូវចិត្ត” រួមបញ្ចូលយ៉ាងជាក់លាក់នូវជំងឺវិកលចរិត ប៉ុន្តែមិនរាប់បញ្ចូលនូវសិស្សដែល “មិនចេះសម្របខ្លួនតាមសង្គម” នោះទេ។ [5 C.C.R. Sec. 3030(b)(4).] ច្បាប់មិនបានពន្យល់បកស្រាយថាតើពាក្យ “មិនចេះសម្របខ្លួនតាមសង្គម” មានន័យដូចម្តេចទេ ដែលការនេះបាននាំមកនូវការភាន់ច្រឡំ។ លើសពីនេះទៀត ពាក្យ “វិបត្តិផ្លូវចិត្ត” មិនមែនជាស្ថានភាពរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺវិកល់ចរិតដែលបានទទួលស្គាល់ណាមួយឡើយ ហើយសិស្សមិនចាំបាច់មានប្រភេទចំណាត់ថ្នាក់ ឬរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺវិកលចរិតណាមួយដើម្បីទទួលបានសិទ្ធិក្រោមប្រភេទចំណាត់ថ្នាក់វិបត្តិផ្លូវចិត្តនេះទេ។