បាទ/ចាស។ នៅពេលមណ្ឌលសិក្សាធិការសម្រេចប្រើប្រាស់គំរូនៃភាពលម្អៀងនេះ កុមារតូចនៅចន្លោះកម្រិតថ្នាក់មត្តេយ្យសិក្សា និងថ្នាក់ទីពីរ មានការពិបាកក្នុងការទទួលបានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ដោយសារតែតេស្តបញ្ចប់ការសិក្សាសម្រាប់កម្រិតថ្នាក់ទាំងនោះ ជាធម្មតាមិនបង្ហាញនូវភាពលំបាករបស់កុមារនោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត កុមាដែលធ្វើតេស្តបានពិន្ទុមធ្យមកម្រិតទាបនៅក្នុងផ្នែកសតិបញ្ញា ក៏ត្រូវទទួលរងផលលំបាកផងដែរ ដោយសារតែវាពិបាកក្នុងការរកឃើញនូវ “ភាពលម្អៀងធ្ងន់ធ្ងរ” រវាងសមត្ថភាព និងលទ្ធផលសិក្សា។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ក្រោមលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យទាំងនេះ កុមារដែលមានភាពឆ្លាតវ័យខ្លាំង អាចនឹងបង្ហាញនូវភាពលម្អៀងរវាងសកម្មភាពសិក្សា និងសក្តានុពលរបស់ពួកគេ។