កត្តាខាងក្រោមនេះ គួរយកមកពីចារណានៅក្នុងការកំណត់កម្មវិធីវិជ្ជាជីវៈរបស់កូនអ្នក៖
- គោលដៅរបស់សិស្ស
- ការរំពឹងទុករបស់អ្នក
- លទ្ធផលវាយតម្លៃវិជ្ជាជីវៈ
- លទ្ធផលនៃគំរូការងារ (អាចរួមបញ្ចូលនូវគំរូថ្នាក់រៀន គំរូបង្កើតឡើងជាលក្ខណៈអាជីវកម្ម និងគំរូដែលបានរៀបចំឡើងនិងបម្រើឲ្យកម្មវិធីនៅតាមមូលដ្ឋាន)
- លទ្ធផលនៃបទពិសោធន៍នៅក្នុងកម្មវិធីដែលផ្តោតលើវិជ្ជាជីវៈ
- ការពិពណ៌នាអំពីបទពិសោធន៍ការងារពីមុនមក
- សមត្ថភាពរាងកាយ និងផ្លូវចិត្តរបស់សិស្សសម្រាប់ការងារ
- អាកប្បកិរិយាផ្តោតលើការងាររបស់សិស្ស (ឧទាហរណ៍ វត្តមាន បំណិនសង្គមនិងទំនាក់ទំនងអន្តរបុគ្គល រយៈពេលផ្ចង់ស្មារតី ជំនាញផ្នែកទំនាក់ទំនង អនាម័យផ្ទាល់ខ្លួន ភាពទុកចិត្តបាន និងផលិតភាព)
- វត្ថុបំណងវគ្គសិក្សា និងលក្ខខណ្ឌតម្រូវនៃកម្មវិធីសិក្សា
- បំណិនដែលតម្រូវឲ្យមានជាមុន
- ការកែសម្រួលដែលចាំបាច់ក្នុងការធ្វើឲ្យថ្នាក់រៀន ហាងទំនិញ និងទីតាំងការងារអាចចេញចូលបាន
- ឯកសារបង្រៀនជាទម្រង់ផ្សេងៗ
- ផលធៀបបុគ្គលិក/សិស្ស
- វិធីសាស្ត្រសម្រាប់វាយតម្លៃ និងការដាក់ពិន្ទុលើសកម្មភាពសិក្សារបស់សិស្ស
- ឱកាសសម្រាប់បទពិសោធន៍ការងារ
- ឱកាសការងារសម្រាប់បុគ្គលណាម្នាក់ដែលទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលនៅក្នុងជំនាញជាក់លាក់ ទាំងថ្នាក់ស្រុក និងថ្នាក់ជាតិ និង
- លទ្ធភាពដែលអាចទទួលបានការងារក្នុងស្រុក
ការអប់រំ និងការបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានរួមបញ្ចូលគ្នា (រួមមានការងារដែលទទួលបាននូវកិច្ចគាំពារ) ផ្តល់ឲ្យសិស្សនូវឱកាសក្នុងការសិក្សាស្វែងយល់ពីមធ្យោបាយនៃការទំនាក់ទំនងគ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានសាលារៀន និងមជ្ឈដ្ឋានការងារ។ ដើម្បីជំរុញឲ្យមានការប្រើប្រាស់យ៉ាងល្អប្រសើរនូវកម្មវិធីរួមបញ្ចូលគ្នានេះ រដ្ឋសភាពមិនបានបែងចែកមូលនិធិសម្រាប់វគ្គសិក្សាវិជ្ជាជីវៈដែលបង្កើតឡើងសម្រាប់តែសិស្សដែលមានពិការភាពប៉ុណ្ណោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ច្បាប់លក្ខន្តិកសហព័ន្ធ ផ្តល់មូលនិធិសម្រាប់សេវាគាំពារ និងការកែសម្រួលនៅក្នុងកម្មវិធីវិជ្ជាជីវៈធម្មតា ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យមានការចូលរួមនៃក្រុមសិស្សដែលមានលក្ខណៈពិសេស។ [20 U.S.C. Secs. 2301 & following.]