មណ្ឌលសិក្សាធិការ ត្រូវតែផ្ដល់ឲ្យនូវជម្រើសនៃការដាក់បញ្ចូលក្នុងការសិក្សាជំនួសតាមលំដាប់ថ្នាក់ពេញលេញ ដើម្បីធានាថាសិស្សទទួលបាននូវសេវាកម្មនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានដែលមានការរឹតបន្តឹងតិចតួច។ នេះរួមមានចំណុចមួយចំនួនដូចខាងក្រោម៖
- ការដាក់បញ្ចូលនៅក្នុងថ្នាក់រៀនធម្មតា។
- ថ្នាក់រៀនធម្មតាដែលមានធនធាន ឬសេវាកម្មបង្រៀនចល័ត។
- ថ្នាក់រៀនធម្មតាដែលមានសេវាកម្មដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការអប់រំពិសេស។
- ថ្នាក់រៀនពិសេស ឬសាលារៀនពិសេស (ជារឿយៗ ទីកន្លែងទាំងពីនេះ មានរួមបញ្ចូលនូវការផ្តល់សេវាកម្មពាក់ព័ន្ធនានា)។
- សាលារៀនមិនមែនសាធារណៈ
- សាលារដ្ឋសម្រាប់សិស្សដែលមានពិការភាព “កម្រកើតមាន”។ និង
- ការបង្រៀននៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានផ្សេងក្រៅពីថ្នាក់រៀន (ដូចជានៅផ្ទះ ឬមន្ទីរពេទ្យ)។
[34 C.F.R. Secs. 300.115 & 300.39; Cal. Ed. Code Sec. 56361.]
គោលនយោបាយយូរអង្វែងរបស់សហព័ន្ធនិងរដ្ឋ បានហាមឃាត់យ៉ាងជាក់លាក់មិនឲ្យមានការដាក់បញ្ចូលសិស្សនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានដែលដាច់ដោយឡែកនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានអប់រំទូទៅនោះទេ ប្រសិនបើការសម្រេចចិត្តលើការដាក់បញ្ចូលនេះ ផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃកត្តារដ្ឋបាល និងមិនផ្អែកលើមូលដ្ឋានតម្រូវការរបស់សិស្សនោះទេ។ មណ្ឌលសិក្សាធិការ មិនអាចប្រើប្រាស់កង្វះខាតនៃការដាក់បញ្ចូលក្នុងកន្លែងសិក្សាសមស្របធ្វើជាហេតុផលដោះសារសម្រាប់ការបដិសេធមិនផ្តល់ឲ្យសិស្សនូវការអប់រំនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានដែលមានការរឹតបន្តឹងតិចតួចរបស់ពួកគេនោះទេ។ [34 C.F.R. Sec. 300.39; Federal Policy Letter on LRE, Education for the Handicapped Law Reporter (EHLR) page 211:384, March 21, 1986; CDE, Office of Special Education, Policy Statement on Least Restrictive Environment (October 10, 1986).]