ការព្យាបាលមុខងារវិជ្ជាជីវៈ (OT) និងការព្យាបាលដោយចលនា (PT) គឺជាសេវាកម្មដែលពាក់ព័ន្ធដែលដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ដែលបានកំណត់និយមន័យ ក្រោមច្បាប់សហព័ន្ធ និងច្បាប់រដ្ឋ។ [34 C.F.R. Secs. 300.34(a)(6) & (a)(9); 5 C.C.R. Sec. 3051.6.] វាមិនមែនជារឿងធម្មតាសម្រាប់ប្រើពាក្យទាំងនេះជាមួយគ្នាសម្រាប់សិស្ស ដើម្បីទទួលបានការព្យាបាលទាំងពីរទម្រង់នេះទេ។ សេវាព្យាបាល មុខងារវិជ្ជាជីវៈ/ព្យាបាលដោយចលនា ជាទូទៅ ដោះស្រាយបញ្ហាមុខងារចលករ ធំ និងតូច។ ឧទាហរណ៍ សិស្សអាចមានបញ្ហាក្នុងការរត់ ការដើរ ការគប់ ការចាប់ ឬការលោត (ចលករធំ) ឬការសរសេរ ការគូររូប ឬការបិទឡេវអាវ និងការរូតខោ (ចលករតូច)។ បន្ថែមលើនេះ មុខងារចលកររបស់សិស្ស អាចបះពាល់ដល់ជំនាញ រស់នៅឯករាជ្យ។ ប្រសិនបើសិស្សម្នាក់ដែលមានកម្រិតប្រាជ្ញាមធ្យម មានជំនាញនិយាយដែលខ្ពស់ជាងបំនិនចលករ ឬប្រសិនបើសិស្សម្នាក់ដែលមានពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរ មនការលំបាកក្នុងបំនិនរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ដូចជាការញ៉ាំអាហារ ឬការស្លៀកពាក់ នេះអាចជាសន្ទស្សន៍មិនផ្លូវការនៃតម្រូវសេវា OT/PT ជា “សេវាកម្មដែលពាក់ព័ន្ធ”។
សេវាព្យាបាលមុខងារវិជ្ជាជីវៈ/ព្យាបាលដោយចលនា ត្រូវរងផលប៉ះពាល់ដោយច្បាប់រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា ដែលជាទូទៅហៅថា AB 3632 ដែលផ្លាស់ប្ដូរទំនួលខុសត្រូវសម្រាប់ការផ្ដល់សេវាកម្មដែលពាក់ព័ន្ធជាក់លាក់ពីមណ្ឌលសិក្សាធិការ ទៅទី ភ្នាក់ងារដទៃផ្សេងទៀត ក្នុងកាលៈទេសៈជាក់លាក់មួយចំនួន (នៅក្នុងករណីនេះ ទៅផ្នែកសេវាកុមាររបស់រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា (CCS))។ បញ្ហាជាច្រើនដែលកើតមានឡើងពាក់ព័ន្ធនឹង OT/PT មានពិភាក្សានៅជំពូកទី 9, ព័ត៌មានស្ដីពីសេវាកម្មអន្តរទីភ្នាក់ងារ (AB 3632)។ ក្នុងចំណោមបញ្ហាទាំងអស់នេះ មានដូចខាងក្រោម៖
- តើនីតិវិធីសម្រាប់ការទទួលបាន OT/PT មានអ្វីខ្លះ?
- តើមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើសិស្សម្នាក់ពុំបំពេញតាមលក្ខខណ្ឌតម្រូវនៃសិទ្ធិទទួលបាន CCS ប៉ុន្តែនៅបន្តត្រូវការ OT/PT សម្រាប់មូលហេតុនៃការអប់រំ?
- ប្រសិនបើ CCS កំណត់ថា OT/PT ពុំមានជា “លក្ខណៈចាំបាច់ខាងវេជ្ជសាស្រ្ត” តើសិស្សនោះនៅបន្តមានសិទ្ធិទទួលបាន OT/PT ក្នងនាមជាសេវាដែលពាក់ព័ន្ធទៀតដែរឬទេ? ប្រសិនបើដូច្នេះមែន តើអ្នកណាជាអ្នកផ្ដល់សេវាកម្មនេះ?