ដំណោះស្រាយល្អបំផុត គឺការបង្ការ។ អាចជាការត្រឹមត្រូវដែរ ក្នុងការពិភាក្សាបញ្ហាអវត្តមានអ្នកផ្ដល់សេវានៅក្នុងកិច្ចប្រជុំ IEP នៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនសរសេរចូលនូវសេវាកម្មទៅក្នុងគម្រោង IEP។ បន្ទាប់មក ក្រុមការងារ IEP អាចធ្វើផែនការ និងកំណត់នៅក្នុងគ្រោង IEP នូវអ្វីដែលនឹងកើតមានឡើង ប្រសិនបើអ្នកផ្ដល់ សេវាកម្មដែលពាក់ព័ន្ធអវត្តមាន។
ជាក់ស្ដែង ការធ្វើផែនការជាមុន គឺសំខាន់ខ្លាំងណាស់ នៅក្នុងករណីដែលសេវាកម្មតម្រូវឲ្យកុមារអាចចូលរៀននៅសាលារៀនបាន (ដូចជា ការដឹកជញ្ជូន ឬសេវាសុខភាពនៅសាលារៀន) ឬដើម្បីចូលរៀននៅសាលារៀនដោយសុវត្ថិភាព (ដូចជាជំនួយផ្នែកអាកប្បកិរិយា)។ វាមិនអាចទទួលយកបានទេសម្រាប់កុមារដែលមិនបានចូលសាលា ឬត្រូវបានបដិសេធសិទ្ធិក្នុងការចូលរួមក្នុងសកម្មភាពពិសេសៗ ដូចជាដំណើរកម្សាន្តចុះកម្មសិក្សា ដោយសារការខកខានរបស់មណ្ឌលសិក្សាធិការក្នុងការផ្ដល់សេវាកម្មដែលចាំបាច់។ វាជាការពិសេសចាំបាច់ដែលមណ្ឌលសិក្សាធិការមានផែនការដើម្បីធានាថា អ្នកផ្ដល់សេវាជំនួសនឹងមានវត្តមាន។ វាមិនមែនជាការត្រឹមត្រូវនោះទេ ក្នុងការបដិសេធមិនផ្ដល់សេវាដែលមានចែងនៅក្នុងគម្រោង IEP នៅពេលករណីអវត្តមានកើតមានច្រើនជាងការ ចៃដន្យ ឬអាចប៉ាន់ស្មានបាន។ នៅពេលទីភ្នាក់ងារមួយទៀត (ឧទាហរណ៍ អ្នកផ្ដល់សេវាជា “ទីភ្នាក់ងារមិនមែនរដ្ឋ”) ខកខានមិនបានផ្ដល់សេវាកម្មដែលចាំបាច់ នោះវាជាទំនួលខុសត្រូវរបស់មណ្ឌលសិក្សាធិការដើម្បីផ្ដល់សេវាកម្មនោះ។ [34 C.F.R. Sec. 300.154(b)(2).]
មណ្ឌលសិក្សាធិការ ត្រូវតែផ្ដល់សេវាកម្មនានាដែលមានចែងនៅក្នុងគម្រោង IEP របស់សិស្ស។ នៅពេលដែលមណ្ឌលសិក្សាធិការ (ឬអ្នកផ្ដល់សេវាជាទីភ្នាក់ងាររដ្ឋ ឬឯកជន) ខកខានមិនបានផ្ដល់សេវា នោះអ្នកអាចដាក់ពាក្យបណ្ដឹងអនុលោមភាព តាមច្បាប់ទៅកាន់ CDE បាន។ [មើលជំពូក 6 ព័ត៌មានស្តីពីនីតិវិធីនៃកិច្ចដំណើរការ សមស្រប/ការអនុវត្តតាមច្បាប់។]