អ្នកមិនត្រូវបង់ថ្លៃឈ្នួលមេធាវីរបស់មណ្ឌលសិក្សាធិការឡើយ នៅពេលដែលមណ្ឌលសិក្សាធិការឈ្នះសវនាការអប់រំពិសេស។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ថ្លៃឈ្នួលអាចត្រូវបានផ្តល់ជូន “ភាគីឈ្នះក្តី” (ភាគីឈ្នះក្តីលើបញ្ហាខ្លះ ឬទាំងអស់) បើរឿងក្តីនេះត្រូវបានគេរកឃើញថា “មិនរឹងម៉ាំ មិនសមហេតុផល ឬក៏គ្មានមូលដ្ឋាន” ទោះបីបណ្តឹងនេះបង្កប់ “ចរិកមិនល្អ” ឬក៏បើរឿងក្តីបង្កប់នូវ “គោលបំណងមិនសមស្រប ដូចជាការយាយី ការបង្កឱ្យមានការពន្យារពេលដែលមិនចាំបាច់ ឬដើម្បីបង្កើនថ្លៃប្រដាប់ក្តី”។ [Christiansburg Garment Co. v. EEOC, 434 U.S. 412, 421 (1978); 20 U.S.C. Secs. 1415(i)(3)(B)(i)(II) and (III); 34 C.F.R. Sec. 300.517; Cal. Ed. Code Sec. 56507(b)(2).] ការចាញ់រឿងក្តីមិនចាំបាច់ទាល់តែមានន័យថា រឿងក្តីនោះមិនរឹងម៉ាំ មិនសមហេតុផល ឬក៏គ្មានមូលដ្ឋាននោះទេ។
ដោយសារតែរឿងក្តីត្រូវគេរកឃើញថាមានបង្កប់នូវគោលបំណងមិនត្រឹមត្រូវ ដូចជាការរំខានដល់ចុងចោទ ជាដើម ដូច្នេះហើយទើបតុលាការឧទ្ធរណ៍មណ្ឌលទីប្រាំបួន (Ninth Circuit Court of Appeals) (ដែលគ្រប់គ្រងរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា) ហាក់ដូចជាតម្រូវឱ្យចាត់ទុករឿងក្តីនេះថាមិនរឹងម៉ាំ។ [Townsend v. Holman Consulting Co., 929 F.2d 1358, 1362 (9th Cir. 1990).] ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅក្នុងរឿងក្តីរបស់តុលាការឧទ្ធរណ៍មណ្ឌលទីប្រាំបួន (Ninth Circuit Court of Appeal) តុលាការបានកំណត់ថា “ភស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់” អំពីការយាយី ឬក៏ភាពមិនរឹងម៉ាំគឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចេញថ្លៃឈ្នួលមេធាវីដល់ភាគីឈ្នះ ក្តី។ [Marsch v. Marsch, 36 F.3d 825 (9th Cir. 1994).] ការយាយីត្រូវធ្ងន់ធ្ងរជាងការរំខាន ហើយវានឹងត្រូវកំណត់ដោយសត្យានុម័តជាជាងអត្តនោម័ត។ បណ្តឹងជាស៊េរីប្រឆាំងនឹងចុងចោទដដែលផ្អែកលើសំណើច្បាប់ដែលត្រូវបានច្រានចោលរួចទៅ ហើយនៅក្នុងរឿងក្តីដែលពាក់ព័ន្ធនឹងចុងចោទដដែលនោះគឺជាការយាយី។ [Zladivar v. City of Los Angeles, 780 F.2d 823, 831-32 (9th Cir. 1986), reversed on othergrounds by Cooterand Gell v. Hartmax Corp., 496 U.S. 384 (1990).] កម្រមានការកើតឡើងនូវរឿងក្តីដែលមាតាបិតាត្រូវបង់ថ្លៃឈ្នួលមេធាវីរបស់មណ្ឌលសិក្សាធិការ បន្ទាប់ពីសវនាការកិច្ចដំណើរកាត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់បរាជ័យ។ អ្នកមិនគួរដាក់ពាក្យសំណុំរឿងដែលគ្មានមូលដ្ឋានអង្គហេតុនិងគតិយុត្តិ និងមិនគួរចាត់វិធានការដែលបានកំណត់គ្រាន់តែដើម្បីពន្យារពេល ឬបង្កើនថ្លៃចំណាយរបស់មណ្ឌលសិក្សានៅក្នុងការការពារសំណុំរឿងរបស់អ្នកនោះទេ។0.