ការធ្វើតេស្ត​ និង​សម្ភារៈរង្វាយតម្លៃ​ ត្រូវតែ​បាន​ជ្រើសរើស​ និង​រៀបចំ​ដើម្បី​កុំឲ្យ​មានការ​រើស​អើ​ង​​ជាតិសាសន៍​ វប្បធម៌ និង​ផ្លូវភេទ​ ហើយត្រូវ​តែ​រៀបចំ​ជាភាសាទីមួយ​របស់​សិស្ស​ ឬ​មធ្យោបាយ​ទំនាក់ទំនង​ផ្សេងទៀត​។​​ ការធ្វើតេស្ត​ ត្រូវតែ​ធ្វើឲ្យបាន​សុពល​ភាព​ផងដែរ​សម្រាប់​គោល​បំណង​​ជាក់លាក់​ដែលបានប្រើប្រាស់​។ ម្យ៉ាងទៀត ការធ្វើតេស្ត​ត្រូវតែ​វាយតម្លៃ​លើផ្នែកជាក់លាក់​​នានា​​​នៃ​តម្រូវការ​អប់រំ​​​ និង​មិនមែនគ្រាន់តែ​បង្កើត​នូវ​ភាពឆ្លាតវៃ​ផ្នែក​បញ្ញា (IQ) ​ទូទៅតែមួយមុខ​នោះ​ទេ​។​ គ្មាន​នីតិវិធី​តែមួយ​មុខណាមួយ​ អាចយកទៅប្រើប្រាស់សម្រាប់ជាលក្ខខណ្ឌ​វិនិច្ឆ័យ​ទាំង​ស្រុង​សម្រាប់កំណត់​កម្មវិធី​អប់រំដែល​សមស្រប​សម្រាប់សិស្ស​នោះទេ​។​​ នៅទីបំផុត សម្រាប់​សិស្សដែលមាន​បំណិន​ឥន្ទ្រីយ៉ារម្មណ៍ ហត្ថកម្ម​ និង​ការ​និយាយស្តី​អន់ខ្សោយ​ ការធ្វើតេស្ត​នោះ​ត្រូវ​តែ​ធានា​ថា​លទ្ធផល​ ឆ្លុះបញ្ចាំង​​យ៉ាង​សុក្រិត​​អំពី​កម្រិត​សម្បទា​និងស្នាដៃ​របស់សិស្ស​​ និង​មិនមែន​ជា​បំណិន​ដែល​មាន​ភាព​​អន់ខ្សោយរបស់សិស្ស​នោះទេ លើកលែងតែ​បំណិនទាំងនោះ​ត្រូវបាន​វាស់ស្ទង់​ដោយការធ្វើតេស្តនោះ​។​ [20 U.S.C. Sec. 1414(b); 34 C.F.R. Sec. 300.​304​; Cal. Ed. Code Sec. 56320.]